Ailenin “nasipsiz” üyeleri, mesela onca “kardeş” arasından
ana-babanın yaşlılık günlerinde bakım görevini üstlenen
ya da üstlenmek zorunda kalan kişiler genelde,
“hayatımı yaşayamadım” ya da “hayatımı yaşamama izin verilmedi” türünden kendi karındaşlarının vurdumduymaz bencil yaşamlarına suçlayıcı gözlerle bakarken..
kendi durumlarının dile inen anlatımı olarak..
“her türlü dünya zevkinden emekli” edildiklerini, düşünürler mi acaba..
