“İman nedir, pek anladığım bir şey değildir” derse biri
ve de bu biri aynen dediği gibi,
pek de “dinden imandan bihaber” gibi görünürse gözüme..
O’na doğrudan
“Allahâ iman, kulu olarak karşısında haddini aşmamandır”
derim kestirmeden ve devam ederim.
Eskiden kadınlar “kadın” gibi; erkekler de “erkek” gibi görünür,
ve göründükleri gibi de yaşarlardı;
Nasıl dersen; asal görevlerini yerine getirmelerini sağlayan tutum ve davranışları sağlam / bozulmamış fıtratlarına temellenirdi..
“Nasıl yani”.. der isen de..
Anan yanında olduğunda aç kalmaktan;
baban yanında olduğunda da
birisinin sokakta peşine takılıp sana musallat olmasından korkmazdın, değil mi.. derdim.
Çünkü aile fertlerini kadın doyurabilir – besler; erkek de koruyabilir – korurdu.
Şimdilerde ne kadın ne de erkek
kendi fıtratlarına temellenen asal görevlerine yetecek güç ve beceriye ve de zihniyete sahipler;
bu nitel değerlerini çoğunlukla yitirdiler.